بسیاری از اطرافیانم می گویند: نیازی به مراجعه به مشاور یا رواندرمانگر نداری، اگر به اندازه کافی تلاش کنی و نگرش مثبت اندیشانهات را حفظ نمایی به خودی خود بهبود می یابی. نظر شما چیست؟
بسیاری از اطرافیانم می گویند: نیازی به مراجعه به مشاور یا رواندرمانگر نداری، اگر به اندازه کافی تلاش کنی و نگرش مثبت اندیشانهات را حفظ نمایی به خودی خود بهبود می یابی. نظر شما چیست؟
متاسفانه یکی دیگر از افسانههای رایجی که نشان از نا آگاهی فرهنگی دربارۀ ماهیت مشکلات روانشناختی و خدمات سلامت روان دارد این است که «نیازی به مراجعه به مشاور یا رواندرمانگر ندارید، اگر به اندازه کافی تلاش کنید و نگرش مثبت اندیشانهاتان را حفظ نمایید به خودی خود بهبود می یابید». واقعیت این است که افراد زیادی پیش از این که برای رواندرمانی اقدام نمایند، خودشان هفتهها، ماهها یا حتی سالها تلاش کردهاند مشکلاتشان را حل کنند اما میسر نشده است. مراجعه به رواندرمانگر به این معنی نیست که شما شکست خوردهاید، درست مثل این که بگوییم اگر نتوانستید خودتان ماشینتان را تعمیر کنید یعنی شکست خوردهاید. در بروز و تداوم برخی اختلالها مثل افسردگی یا حملههای هول عوامل زیستی وزن بیشتری دارند که نمیگذارد بدون کمک حرفهای و به خودی خود بهبود یابید. شهامت این که تماس بگیرید و بپذیرید که به کمک احتیاج دارید علامت قوی بودن و نه ضعف شما، و اولین گام به سوی تجربۀ بهبودی است.
کارشناس پاسخگو: نوشین مجلسی